İnsana verilen değeri var bilirdik. Bugün 29 Aralık 2016. Mersin'de çok farklı bir sabaha uyandık. 2016 giderken durup, biraz sol acımızın kapısını çaldı. Her sabahtan farklıydı bugün, diğer günlere göre. Zorla uyandık. Sokaklar gölet olmuş, caddeler deniz gibi dalgalarla kovalıyordu insanları. Tatil ile ilgili hiç bir bilgi yoktu. Mecburen okul yolunu tuttuk. Aklımızda olan sadece sınavdı. Yolda kaza yapan araçlar gördük. Bindiğimiz halk otobüsü de bozuldu. Biz onlarca arkadaş yürüyerek okula gittik. Gitmek zorundaydık. Çünkü ''tatil'' diye bir açıklama yoktu. Sudan çıkmış balık gibiydik. Sonunda okula geldik. Konuşamayacak kadar yorgun ve üşütmüştük. Okulda trafo bile çalışıp çalışmadığı belli değildi. Çakan şimşekler eşliğinde dualar ettik; tatil bilgisini duyuncaya kadar. Ondan öncesinde valilik defalarca aranmış. Ve sonunda telefon açılmış. Konuşmayı bitirmek isteyen sekreter sonunda 

ağzından baklayı çıkarmış; valimize ulaşılmadığı ve valimizin uyuduğunu söylemiş. Bu konuşmayı duyunca, ne olduğumu şaşırdım. Tabiri caizse başımdan 

kaynar sular döküldü. Sonra mecburen hala yağan yağmurda eve dönerken düşündüm. Biz ne için yaşıyorduk ? Görevlerimiz neden vardı ? Kilometrelerce o selde yürüyerek eve gittim. Toplu taşıma araçları ve arabalar çalışmıyordu. Tüm insanlar farksızdı. Herkes bir umutla evlerine gitmeye çabalıyordu. Elektrik kabloları direkten sarkmış; son nefesini verecek insan arıyordu sanki. Eve geldim. Haberlere bakınca insanların boğularak acı bir şekilde öldüğünü gördüm. Betim benzim attı. Birileri bir umutla çıktığı eve geri dönemedi. Sebep ? Ve kim düşünüyor, o ölen insanların ailesini ? İlla anlamak için başımıza mı gelmesi gerekiyor ? Yazık değil mi o insanlara, umutlara ? Sevgili okurum ölmek ne zamandır bu kadar kolay oldu, unutulmaya başlandı ? İhmallerimizden dolayı ölmek bu kadar kolay mı oldu ? Bu zor günlerde her zaman günah keçisi aranır. Günah keçisini suçlamak için olmasın bu cümlelerim. Geceden belli değil miydi bu olanlar ? Gereği neden yapılmadı ? Ölmeye mahkum mu bırakılıyoruz ? Bugün kısa tutacağım cümlelerimi çünkü öyle sıkıyorum ki kalemi daha yazarsan kırılırm der gibi çıkıyor, çıtırdı sesleri kederli ve hüzünlü yalnız odamda. Son olarak bak fotoğraflara sevgili okurum bugün ne öğrendik, insanlık ölmemiş. Çünkü biz hiç insan olmamışız!