Bazen ölüyorum , sessizce kimsenin haberi olmadan , kimseyi rahatsız etmeden ölüyorum. her bir nefesimde benliğimi kaybediyorum.Belki de hala yaşıyor olmamı kağıda kaleme borçluyumdur.Mürekkep kokusu beni kendime getiriyor ya da kalemin kağıda sürtünmesi bilemiyorum işte bazen düşünemiyorum şu an da oldugu gibi yazıyorum ama ne yazdıgımı bilmiyorum . En iyisidir belki bu ha? bilmeden yazıyorum ve paylaşıyorum ama sonra tak ediyor kafamda bir şeyler işte o zaman zaten iş işten geçmiş oluyor... Ve herzaman bu böyle sürüyor....