Eksile eksile ilerliyorum soguk kaldırımlarda. Hep kalbim geride kalıyorr mantiğım ise miğfer gibi kalkan oluveriyor acilara, nerde tökezlediğimi kestiremiyorken, tökezlediğimin bedeli olarak, pabuçlarımın uçları eskiyor.Kaybediyorum usulcana bazen bir şehri bazen sokak lambasının ışığını  çogu zamanda atan bir kalbi bu kaybedişler mezar sessizliği gibi keskin bir yara bırakıyor anı defterime ..

Kesikler bir iken bin olur binken ben oluveriyorum.Silik yüzlerle paylaşıyorum bu sokakları adım adım karışıyorum yıldızlara el oluyorum yok oluyorum hiç oluyorum ben bir tek sen olamıyorum.