Soluğu kesilmiş cümleler sığmıyordu sineme,

Karanlığa rağmen hala sıcak kalabilen kum taneleri,

Avuçlarımdan sessizce dökülürken,

Sessizliğin yüreğime değen yumuşak hissi kalemime şans verir gibi.

Tekrarsız tekil cümleler sefil bırakırken düşlerimi,

Benliğimde ayrıcalıklı oluşundu huzurun hükmü. 

Kursağımın taşını eritirken dualı sözlerin,

Aşkın en huşulu haliydi gün batımındaki gözlerin.

Ahh bir görebilsem gözlerindeki beni!

Ahh bir görebilsen gözlerimdeki seni!

Hasretin uykularımı bölen hıçkırıkları,sessizleşir sensizken.

Acımasız ressamın hüzün tablosundaki masumiyetin,kalbime fısıltıların, 

Düşlerime huzur verir,

düşüncelerimi divane eder.

Kalbimize sinen sevgi kokusu,

Özlemi alışkanlık edinir.

 Aşkın herhali karaktere bürünerek kaderimizi ilmek ilmek sevgiyle dokur...