Bir çok hayalim oldu.

Dürüst bir insan olabilmek,

Efendi olmak,

İnsanları sevmek,

Gerektiğinde karşına alıp konuşabilmek.

Olgun olmak istedim bazen,

Çoğu zaman çocuk.

Kafam her zaman eğik olsun istedim.

Yeri geldiğinde dim dik.

Susmak istedim bazen.

Konuşmanın yada karşılık vermenin çözüm olmadığını öğrendiğimde.

Atan bir et parçasına iyilik ne kadar sığarsa o kadar sıkıştırdım.

Suratımda çatık kaşlar yerine,

Hep sıcak bir gülümseme vardı.

Masumiyet giydim üstüme,

Merhameti her daim yüreğimde taşıdım.

Gururu saçımda ki siyahlara benzettim her zaman.

Gün geldiğinde beyazlayıp,

Döküldüğünde başımdan.

Ozaman anlayacağım insanlıktan bir nebze daha kopardığımı.

Sevecen olmak istedim her zaman.

Evdeki neşeli kişi.

Bazen şımarık.

Kavrulmak nedir bilirmisin ?

Yanmak kor olmak ve bir yelde tekrar tutuşmak.

En son ağlamak istedim,

Yada en son pes edecek kişi.

Mutluluğun en küçük payı bana düşsede,

Kırdım bir parçasını,dağıttım herkeze.

Hüzün alı koysada bazen hep bir köşede sessizce ağladım.

Varsa yoksa ben demedim hiç bir zaman.

Cömert olmayı o kadar iyi öğrendim ki.

Elindeki avucumdaki hep ortadaydı.

Bencillik çatsada kaşlarını,

Ona da bir cevabım vardı,

GÜLÜMSE ...