Bir veya bir buçuk yaşlarında olmalıyım. Canım bamıın kucağındayım. Babam ise ayakta balkonun mermerine  yaslanır ve yarı oturur şekilde, bıyıklarının altından üst dişleri görünür derecede güler vaziyette bir eli havada bir saniye dercesine işaret ediyor diğer eliyle beni bezimden olsa gerek şişkinlikle iki bacağımın arasından tutuyor, çok hoş bir şekilde neşeli. Benim ise iki elim parmaklarım aşağı sarkacak şekilde havada sanki düşmeye bırakılmış gibi serbest; sanki yüzümdeki o iri kocaman açtığım gözlerim, ağzımın aşağı bakan yarım ay şeklinde açıklığı, kaşlarımdaki duruş, bir tutam sağa taranmış saçlarımı destekler bir şekilde biraz korkmuş, biraz şaşkın, biraz neler olacağını bilemez gibi anlaması tam mümkün olmayan duygular içinde bir bebek, elbet tatlı. Arka planda ise, yani aşağıda uzaklarda paralel çizgiler halinde sürülmüş kahverengi yeşil uzun tarlalar. Bir apartmanın en üst katında ki bir dairenin önü açık göğe uzanan tarlalara bakan balkonunda fotoğrafı çeken anneyle birlikte bir aile, şimdi bir buruk an'ı, özlem.