Kanatlanır ruhumdan üzerime doğru üç beş parça hatıra.

Yokluğundan bu yana karanlıklar fırtına.

Düşüremedim halimden bir saniye sensizliği.

Düşürecek gibi aniden gelen bu sessizliğim.

Tüm ağrılar bedenime saplanıyor, acı keder niteliği.

A biraz umut gerek nefesim oldu felek.

Ölesiye sevdi diye mi böylesine bozulur insan.

Ölesiye gördüğü için mi yaşadığını unutur yürüyorken.

Süslü bahçeleri uzaktan seyrederek ümitsizliğe dalmak mı sevmek?

Zehir zembelek gözlerim, güllü gündüzlerini özledi. 

Hatta kalbim yatak döşek.

Ya gel yada hiç gelmemişsin gibi bir hayal göster.

Kaderim hep keder hep keder.

Tükensin artık dengesizlikler.

Deli divane hatta varoş deyip durur, serabından sonra çıkan yüzler. 

Üç kuruş kalplilerin oyuncağı değil dermansızlığımda ki nefer.

Hadi, hadi son sefer sevi ver. 

İstediğim yanımda ise eğer,

İster, zaman dinsin o vakitler. 

İster, yağmur boğsun ne farkeder?