1) Gecenin sessizliği parçalıyor bizleri... Sessizliğimiz... Bedenilerimiz taşıyor, ruhumuzun derinliğini... Ruhumuz sessizleşti aynı gecenin sessizliği gibi...

2) Bizi biz yapan tüm değerleri, fütursuzca 'o sizden bu bizden' diyerek sınıflandırabiliyoruz. Halbuki toplum olarak gelişebilmemizin önünde ki en büyük engeldir, fikir adamlarını sizden ve bizden yapmak...

3) Karanlık yanıma bir el uzat sevgili... Aydınlık güne ihtiyacım var... Engel olmaya başladım, başkalarına değil asıl kendime...

4) Sahiplenmek öğretildi bizlere. Neyi istersek onu sahiplenmek gibi bir amaç taşıyoruz. Halbuki paylaşmak en büyük mutluluk şu fani dünyada...

5) Seni anlatacak kelime bulamıyorum... Ne kadar değer atfetmişiz sana bizler... Seni anlatmak istediğim vakit yazacağım kelimelerim, düşüncelerime rehber olamıyor... Affet!