Neyin yarımlığını yaşıyoruz da bir tam edemiyoruz.

Aynı gökyüzüne baktığımız halde anlayamıyoruz gökyüzünün mavisini,bulutların beyazını.

Belkide aynı anda rüzgar tenimizi yoklayıp geçiyor. Seni üşütürken beni yakıyor.

Sen rüzgara kızgın ben rüzgara hayran.

Göçmen kuşlar uğurluyorum kalbimden kalbine.

Yönünü,yolunu sevigisi şaşırıyor her seferinden.

Umuda 3 kalada yitip gidiyorlar.

Umutsuzsuzluk kervanına mahkum edilmiş kanatlarımız bir arpa yoldan ziyade bir parça aşk ekemiyor sinene. Hicran yagmurları yağıyor çorak  topraklarıma ıslatıp bir rüzgarla yakıp geçiyor yeniden .

İçimizdeki bu savaş ne zaman sulh bulur bilinmez ama ben hala rüzgara karşı kanat çırpıyorum.