1) Bazen yakın tarihe kadar herşeyi unutabiliyorum. Geçmişe dair zihnimde en ufak bir iz kalmayana dek. Peki unutmak insanın mutlu olmasına sebep olabilir mi? Evet veya hayır...

2) Bazen geçmişe dair unuttuklarım, geleceğime dönük hayallerimin, karanlık bir bulut misali, kapatıyor üstünü. Benim için unutmak bazen acınası ve bir o kadar kötü olabiliyor...

3) Bazen unuttuklarım, hatırlayamadıklarım mutlu olmama da yetiyor. Çünkü geçmişe dair kötü yaşantılarımın üstü bir bir örtülüyor.

4) Bazen unuttuğum onca kötü yaşantı, hayal edebileceğim onca güzel şeylere eşlik edebiliyor. Ama geçen süre beni daha fazla unutmaya itiyor. Ve ben şimdi korkuyorum. Çünkü hatırlayabileceğim onca güzel anı bir kuş misali göçüp gidebiliyor hafızamda.

5) Şimdi ise sadece hatırlamaya çalışıyorum. Çocukluğumun neşesini, gençliğimin aşk tanrısını ve işsizlik budalasını, orta yaşlarımın kadınını... Şimdi yaşlılığımı da unutmak üzereyim. Bir yolcu gibiyim, hayallerime eşlik eden bir beden, zihin ve yaşanmışlıklarla dolu;

bir yolculuk gibiyim....