Giderken bıraktığın her şey;

Kopup gitti.

Adını mıh gibi kazıdığım aklım;

Karışık karmakarışık.

Öyleki giden ne kadar özlendiğini bilse;

Gittiğine utanırdı.

Acından ölürdü. Ama sen hala yaşıyorsun,

Çünkü çok özlendiğini bilmiyorsun.

Gittin: yapayanlız bırakarak,

Geleceğim demiştin, ama gelmedin.

Bense bekleyeceğime söz vermiştim.

Ama beklemedim.

Şimdi;

Kimsesiz yapayanlız ve bir başıma,

Öleceğim.

Çünkü bir eşim yok. Hep zıttım.

Herkese ve herşeye.

Sensin benim yaşama sevincimi elimden alan sensin.

Ve şimdi gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek.