İnsan hayatında binbir türlü şeyler ile düşünebiliyor..Benim balkonda düşündüklerim normal gibi geliyor bana.Ama daha farklı şeyler düşünebilir insan..Mesela mutluluğu düşünebilir..Nasıl mutlu olacağını,nasıl mutluluğa ulaşacağını.Buna benzer onlarca soru var kendimize sorduğumuz ya da sormak isterken cesaret edemediğimiz.Hayat sadece sorulardan ibaret değil tabii ki.Ama bazen kendi köşemize çekilmeli ve kendimize soru yöneltmeliyiz.Çünkü insan ancak böyle kendini sorgulayabiliyor.Bir düşünün neler yaptığınızı,neleri hayal ettiğinizi..Kendinize bir sorun başka birisini kaç defa mutlu ettiniz?İyiliklerinizi düşünün pozitif olmak için,ardından da gerçeği kabullenmek için kötülüklerinizi düşünün.Belki bunu yapmazsınız.Belki yaparsınız burasını bilemeyeceğim.Ama şunu bilmelisiniz ki eğer bunu yapabiliyorsanız cesaretli ve kendinize barışık birisiniz.İnanın hayatta kendinize soracağınız çok soru var.Fakat bazıları insanlar sadece kendine soru sorar bazıları kendine soru sorarak sorunun cevabını düşünür.İşte bence insanların arasındaki önemli farklardan birisi de bu.Ben bunları düşürken saatler geçmiş ve annem beni çağırıyordu.

'Orada ne yapıyorsun içeri gir artık hasta olacaksın!'

'Tamam.Geliyorum.'

Bunları düşünürken kahvem soğumuştu bile.Farketmedim yine.Ardından mutfağa gittim ve kahvemi lavoboya döktüm.Sonra odama geçtim.Kulaklığımı alıp en sevdiğim şarkıyı dinlemeye başladım.'Koray Avcı - Hoşgeldin' bu şarkıyı dinleyince vaktimin çok olduğunu kavrayabiliyordum.Sonunda kulaklığı çıkardım ve eski fotoğraflarıma baktım.'Ne kadar büyümüşüm?' diye kendi kendime soruyordum ki annem geldi ve yemeğin hazır olduğunu söyledi.Ama karnım aç değildi düşünceler beni yeterince doyurmuştu zaten...