Bir sabah uyandım. Ayın kaçı olduğuna, yelkovanın akrebi kim için kovaladığına ya da günün önemine aldırış etmeden güneşin doğuşuyla açtım gözlerimi dünyaya. Her zamanki umursamaz tavrımla içiyorum sıcak bir bardak çikolata. Sağımda kurduğum hayaller, solumda yıkılanları gömdüğüm kocaman, karanlık, bekçisi seçildiğim mahsenler…

Düşüncelerimin esiri olduğum bu vakitlerde alıyorum dünyayı sessize. Bedenim çaresizliğimle ıslanıp gökkuşağı gibi yedi renge bularken kendisini duygularımdan bir haberdarım, karmakarışık yıldızlara benzerken gökyüzü bakışlı galaksiligillerden bir haberdarım. Yanı başımda mavi bir kulaklığım var tüm bu bedene ayak uyduranım. Sohbet ediyorum dinlediğim şarkının sözleriyle bana kimleri hatırlatıyor unutuyorum ben gerçekten büyük bir unutkanım. Ya da geçmişe önem vermiyorum bir saniye öncesi de geçmiş oluyor biliyorum. Öncekilere takılınca geleceği ötekileştiriyorum. Ötekiler çıkınca karşıma hep bir tercih yapmak zorunda kalıyorum. Yaptığım bu tercihler vazgeçişlerden geçiyor diyorum kendi kendime.

Durum böyleyken bir ben duyuyorum benim sesimi. Garipsemiyorum hiçbir zaman bunu. Kendin konuşurken kendin duyarsın çünkü kendi sesini. Duyduklarım kadar doyuyorum. Aç olduğum tek konu dünyanın bana attığı doğru mesajlar. Ben beklerim de çikolatamın  sıcaklığı bekleyemiyor bir türlü. Bir de o katıyor yalnızlığıma yerine soğuğu getirirken yeniden bir yalnızlık. Eskisi gibi kalmıyor hiçbir şey. Güneş de gidiyor. Bilmiyorum, ya gidiyor ya da götürüyorlar onu benden ya da en kötü ihtimalle kötülediğim kendim gidiyor ondan ısrarla. Kendimin beni olmayı başaramıyorum kendimi kaybettiğimden beri. Geri dönmek imkansız. Bu bir kural; acımasız düşüncelerin getirdiği bir yasa, ölümlerin en büyüğü, yaşamak değil nefes almak var benimde, benliğimde herkese benzeyenlerden…

Tüm bunlardan kurtulmak için veda etmem gerekiyor herkesten herkese, biliyorum. En azından bir bunu biliyorum her ne kadar bilmek istesem de. Üzülüyor muyum? Yok canım ne üzülmesi sadece çok dağıldı her şey fazla dağıttım sanki düşüncelerimi. Kimisini kırdım, kimisini arıyorum arıyorum ama hala bulamıyorum sanırım kaybettim. Boşvereyim zaman bana yenisini alır nasıl olsa, eğer hala zamanım varsa tabi. ..