-Bugün seni buraya getiren nedir ?
–Hiçbir şey…
-Hiçbir şey dedin . İçini açar mısın bu kavramın?
–Hiçbir şey. Çünkü artık çevremde ki çoğu şey hiçlik olarak geliyor bana. Hiç olmayan eşim, hiç olmayan 5 yaşında ki kızım, hiç olmayan işim, hiç olmayan insanlar ve hiç olmamış gibi bir yaşamım..
-Herşey sana hiçliği anlatıyor sanırım.
–Evet. Çevremde ki herşey şuan benim için hiçbir şey. Son bir haftadır hiç gülemedim mesela, karım ağlarken ben hiç tepki veremedim. Hissetmiyorum. Çevremde yaşanan onca duygusal yoğunluğa rağmen ben sadece bakıyorum. İnsanların bana bakışı beni rahatsız ediyor ve onlar bana her baktıklarında veya bana doğru o kocaman sırıtışlarında yada onların şaşırdıkları her ne ise benim şaşırmamam onlara tuhaf geliyor ve daha fazlasını hissetmiyorum. Resmen kendi kabuğumuna çekilmiş, ölümümün bana doğru ağır ağır yaklaşmasını bekliyorum… Her an, her saniye böyle sürecek sanırım.
-‘Ölümümün bana yaklaşmasını bekliyorum’ dedin, en son cümlende. Peki ölüm sana neyi anlatıyor?
–Ölümüm. Kudretli ve bir o kadar da zavallı olacak ölümüm… Kurtulacağım gün… Huzurun başlayacağı, unutulan onlarca şey ve bir o kadar geçmişe dair hatırlayacağım gün olacak. Film şeridi gibi geçerken tüm yaşadıklarım gözümün önünden belki o zaman, o kısacık sürede gülebilirim, ağlayabilirim, şaşırabilirim hatta çocukluğumda ki gibi eğlenebilirim…
-Ölmekten ziyade, ölüm anında geçmişe dair yaşadıkların seni duygusal olarak karmaşık bir duruma sürükleyecek…
–Bunu bir resim tablosuna benzetebilirsin. Yani her duygunun bir rengi ifade etmesi ve ressamın her rengi o tabloya vurduğunda içinden geçen duygusal yoğunluğun ve bir o kadar da o karmaşıklığın içinde sıkışan bir renk dansı. Sonunda ortaya çıkan harika bir tablo ve tüm o duyguların bir bütüne olan inancı… Ama o inancın oluşabilmesi için tüm o renklerin orada oluşturacağı dansı önemli. İnancı kutsal yapan renklerdir yani duygulardır… İnancı olmayan bir insan ağlayabilir mi, gülebilir mi, şaşırabilir mi? İnancını kaybedenlere kızmak isterdim ama ben de inancımı kaybettim… Simdi nasıl kızabilirim onlara?...