Sol yanını tuttu sonra, "Bu acı geçer mi?"

"Mutluluktan bi haber, yaşanır mı böyle?" Mecbursan yaşarsın. Bir hayalin, iki satır yazın, şekil veremediğin bulutların,  sadece kağıda çizebildiğin tebessümlerin ve bir de sıcak yuvan varsa eğer yaşamak zorundasın. Yıkılmamak, ayakta durmak zorundasın... En acısı da biz farkında olmadan üzüleceğimiz şeyler yapmaya başladığımızda çevremizdekilerin bizi desteklemesi yahut uyarmaması. Yaş pastandaki mum sayısı arttıkça fark edersin bunları. Kimsenin kimseyi üzmeye hakkı olmadığını, aslında marifetin bulutta olmasına rağmen yağmura şiir yazıldığını anlayacaksın. Hayat körebe gibidir. Gözü kapalı biri elde eder seni. Gözünü açıp da bırakınca sen bağlarsın gözlerini. Sıra sen de, üz birilerini... Hatalar da böyle doğar işte... Fakat ne olursa olsun hiçbir zaman aklınla değil kalbinle düşün. Onun sürüklediği yerlere git. İnan ki böylesi daha doğru...