Bunca zaman hep insanları anlamaya çalıştık ve ulaştığımız sonuçlarla anlayamadığımızı düşündük. Ya tam tersiyse aslında çıkan sonuca inanamadığımızdan ya da inanmak istemediğimizden gerçekleri görmezden gelip kırılmamak için bir kalıf uyduruyor olamaz mıyız? Bazı insanlara sürekli tahammül edip onların içindeki iyilikleri arayıp durduk. Tabiki her insanın iyi ve kötü yönleri vardır burası kesin ama bazen kasten yaptıkları bizleri bilerek kırdıklarında cevabını günlerce arayıp bulamadığımızda kendimize yüklendik ama niye? Olayların belki kötü tarafından bakıyor gibi görünebilirm ama bazen gerçekler acıtabilir ve bazen insanlar sizi gerçekten kırmak istediklerini anlamak istemeyebilirsiniz. 

     İnsanlara gereğinden fazla şeyler veriyoruz ; sırlar, sevgi, değer...İnsalara güvenip derdinizi anlatıyorsunuz ama birçoğu ne sizi ne derdinizi önemsiyor, bazıları ise derdiniz olmasına seviniyor bile. Eğer karşıdaki arkadaş, sevgili neyse sizi bilerek kırıyorsa kimseye tahammül etmek zorunda değilsiniz. Kabullenmeyin, sakın savaşın. Yoksa ilerde bu alttan almalarınızı kullanmaya başlayacaklardır. Sizde duygularınızı, düşüncelerinizi bastırmayın sizi susturmaya çalışmalarını kabul etmeyin. Siz ses çıkarmassanız kimse ses çıkarmaz.