İniyorum gökyüzünden.

İniyorum bir avuç toprağın üzerine.

Sanki bir rüya herşey,

Bir rüya özlemek...

İnsanlar mı demeliyim yanımdakilere?

Yoksa ucubeler mi?

Ne umut var özlemlerinde, 

Ne mutluluk gözlerinde.

Sahici değildir bunların sesleri,

Sahici olmayan vücutları,

Ve dahası sahte duyguları...

Neden böyledir bunlar demek gelmiyor içimden.

Neden bu kadar sade olmak zorundalar,

Neden hissetmezler?

Neden demek gelmiyor içimden.

Yükseliyorum gökyüzüne.

Bir elimde parçalanmış hüzün diğerinde özlem...

Arkamda kocaman ve yalnız bir dünya...

Unutuyorum yeryüzüne dair ne varsa...

İnsanlara dair ne varsa,

Unutuyorum.

İnsanlar!

Bir avuç maddeye tapan, ucube insanlar.

Cansız ve boş insanlar...

Unutuyorum size dair ne varsa...