Kocaman bir dünya;

Masmavi, yemyeşil

Yağmur bulutlarının terk ettiği,

Mavisi gözlerin gibi 

Durgun denizler, uçsuz gökyüzü

Yeşili kolların gibi huzur verici,

Tüm şehirlerinden geçerken senli sokaklar 

Bence, kendimce küçük gezgen

Kocaman bir dünya içinde ben;

Kayboluyorum adım adım ilerlerken

Hani bir uçurum çıkar ya karşımda bazen

İşte o en uç noktasına düşüyorum çoğu zaman

Tek tesllim kendi düşen ağlamaz oluyor 

dizlerim sızım sızım sızlarken 

Ve bir de tutmaya kıyamadığın ellerimi

Toprak ısrarla yaralıyorken...

Kocaman bir dünya; içinde ben içimde sen;

İçin için olduğundan beri canım canım olmuş

Ki beklerim sevgili 

Ben beklerim seni 

Bazen gelmeyişlerin uğrar yanıma

En iyisi mi sen en çok da yokluğuna sor beni...