Çok uzaklarda değil

Belediyenin yaptığı bu yollara uzak demem ben

Hala ilk günki gibi karşımda duruyorken,

Ellerim ellerini tutmak için bekliyorken

İçim..

İçim kokusunun bağımlısı olmuşken

Rüyalarımda ona dokunabiliyorken

Onsuz uyuyamıyorken

Geceleri hep ona ulaşmak için atlayabiliyorken

Çıkmaz sokaklarında çıkmak için uğraşmıyorken,

Uğraşmak istemiyorken

Gökkuşağı edip yağmurda sırıl sıklam olmuşken

Gelen geçen her mevsimde onu bulabiliyorken

Her bulduğumda tekrar kaybetme korkusuna bürünebiliyorken

Sabahları karşılıklı iki çay demleyip ikisinin de içilmesini hala bekleyebiliyorken

Bir türlü başaramamış ama başarmak için yaşamışken

O olurken ölememişken

Ölmek çok sessiz, çok vedasız…

Ta ki o taş bir gün kafama ismim yazılı taç olana kadar…

Belediyenin yaptığı bu taştan yollara uzak demem ben…

(Seven herkes onu nasıl değil, ne kadar değil sadece sevdiğini söylesin hem de hemen ona sarıla sarıla..)