Yıkık Dökük Bir Ben

Uzunca bir yola çıkıyorum

Çıktıkça uzayan bir yola..

Sonunun önemi olmayan,

Her adımımda solumdan,

Solumun da soluğundaki acıyı bastırıp

Geriye kalan ne varsa döktüğüm bir yola çıkıyorum

Arkamda bıraktıklarıma bakmadan

İleriyi görmek istemeden

Zamana önem vermeden

Sadece o andaki bir yola çıkıyorum

Ne kadar uzun bilmiyorum

Sokaklarını görüyorum, sokaklarında yürüyorum

Yürümeyi onunla öğreniyorum ellerini hayal edip

Bütün kurduklarım toplanıyor gökyüzüne

Bütün kırdıkları..

Bütün toplayamadıklarım dökülüyor üzerime

Ben yine bir enkaz altı, can veremeyen

Sen koca bir şehir, içinde harabeler dolu

Harabelerin içinde yıkık dökük bir ben…