1) Şu Trabzon kadar vefalı olamadık. / Sabah toprağa hasret yaşarsın, / Sabredersin güneşin batışına değin, / Ve akşam olunca dökersin tüm acılarını toprağa, / Her bir damla gözyaşınla…

2) Yarattığın şu bedenleri görmüyor musun? / Bak, bak ki nasıl da acımadan öldürüyorlar birbirlerini… / Duymuyor musun yoksa seslerini? / Canını acıtmıyor mu seninde benim gibi? / Dokunamıyor musun yüreklerine?

3) Samimi, coşkulu ve şen akan dereydik seninle. / Sona doğru yaklaştık artık. / Şimdiyse döküldük Karadeniz’e…

4) Nerede o büyük zaferler? / Çocukların şenliği, büyüklerin gülümsemesi… / Geçmiş zamana dair konuşuyoruz artık… / O kör bıçak insanların yüreklerine saplanmış çoktan…

5) Her şey çok basitti aslında. / Durmadan şu küçük şeyleri hep büyüttük, büyüttük, büyüttük… / Nefret büyüttük, kin büyüttük, öfke büyüttük, savaş büyüttük… / Her şey çok basitti aslında. / Karşındakini düşman olarak büyütürsen düşmanları olursun, kardeş olarak büyütürsen kardeşleri olursun…