Bu bahar yine yalnızım

Döküldü ardından tomurcuğum yaprağım

Dalımda duran serçeler bile darmadağın

Unutulmuş artık varlığım vede toprağım

Bu bahar herkesten daha gamlıyım

Görülmez mi hiç endamımdaki zindanım

İçimdeki insanlığa olan susamışlığım

Bakarken kör olmuşsan buna ne yapmalıyım

Kaldır başını bir bak ben yanı başındayım

Haykırırken kurudu benim dilim damağım

En aziz hatıraları bu gölgelikle yaşamışlığım

Hüzünlü bir ağacım şimdilerde ağlamaklıyım....