Durgun ve yorgun bir akşamdı
Nefes aldığım oksijende bile bir tavır
Yorgunluğa yenik düşmüş bir fısıltı koptu aniden
Bir düşünceyle herşey başladı yeniden
Gözlerim dalgın dalgın bakiyordu
Ve körelmiş insanlık sancısı batıyordu içime
Sesime bir ses arıyordum etrafta
Sanki eğlenerek yüzüme bakılıyordu
Gülücükler bile saçmalıyordu zihnimde
Sonrasında yapmacık yapmacık bir şeyler
Ben yüzümdeki tebessümü ararken
Hıçkırıklar birbirini kovalıyordu
Bana bir aşk sesi işittirin o zaman
İçinde yaşama dair herşey olsun
Gönlümdeki ruha ruh yetiştirin
İnsanlık namına örneği bulunsun
Bu yazıya 0 yorum yapıldı.
Hey Sen! Hadi yorum yap...
Cevap yazdığın kullanıcı: Fatih Emre