Bugünün Oyuncakları Geleceğin Silahları

Bir süredir çocukların içerisinde bulunduğum ve onları gözlemlediğim kadarıyla çocuklarımıza eğitim verirken onları iyi yetiştirmek isterken bizler farkında olmadan canavarlar yetiştiriyoruz. Öğrencilerin ellerine birleştirici şeyler verdiğimizde legolar gibi, onların düşündüğü şey doğrudan silah, bomba ve öldün, oyundan çık. Hiç dilimizde olmayan adlarını bilmediğimiz yabancı savaşçı isimler. Bu konuda yapılacak tek şey yapımcılarındır, yayınlarımızındır. Elimizde yeterli kadar eğitici çizgi filmlerimizin yapılamamasıdır. Çocukların yaşları itibari ile ilgi çekici eğitici çizgi filmleri yapılması gerektiği kanatındayım.

5-6 yaşındaki çocukların beyinlerinin algıya açık olduğu zaman döneminde onlara verebildiğimiz her bilgi, her davranış onların geleceğinin belirleyicisidir. Şiddet üzerine izledikleri her çizgi film, her söz ya da gördükleri aile içi şiddet davranışları, öğrencileri hırçın ve sürekli şiddete meyilli kılıyor. Ve yine gördüğüm ellerine verilen legoları birleştirip silah yaptıktan sonra bir arkadaşının elinden almak istemesi ile öğrenciyi yere itip kafasına sözde silahını dayayıp öleceksin demesi hangi öğrenimin eseri? Ya da arkadaşının elindeki sözde silah olarak adlandırdığı legoyu arkadaşının parçalaması ile sinirlenen öğrenci legoları arkadaşının kafasına atması ya da kendi gücünü kullanarak şiddete başvurması izlediği ya da gördüğü şiddetin ürünü müdür? Öyle alışıla gelmiş bir hal oluşturuyor ki izlediğimiz filmlerdeki ölüm sahneleri, silahlar ve savaşlar bizler için gerçek hayatta ki ölen insanlar için sadece öldü tanımı koydurtuyor aslında daha fazlası iken ölümün ne olduğunu unutturup normalleştiriyoruz. Bunu küçük yaştan beri kendine izledikleri ve gördükleri ile alışkanlık haline getirmiş bilgiye aç çocuklarımızın geleceğinin acımasız insan olmalarında hiç mi hatamız yoktur? Şiddete meyilli insanlara ya da çocuklara baktığımız zaman hep bir bilinçaltlarında şiddet ile ilgili birçok görüntüler vardır. Annesi babasından eziyet görmüştür, okulda şiddet görmüştür, oyunda şiddet içeren oyunlar oynamıştır ya da şiddet içerikli filmler izlemiştir ama muhakkak şiddet içerikli bir şeyler olmuştur ki şiddet kavramı, ölüm kavramı anlamını yitirmiştir. Bir cana kıymak kolaylaşmıştır. Çünkü artık normalleşmiştir. Bu sebeplerden ötürü ki ailelerimize de çok iş düşmektedir.

Ama bazı ailelerimiz vardır ki çocuğuna kendi elleri ile vurmalı oyuncaklar alıp beraber oynarlar bunu çocuğuna alıştıran aileler sonrasında çocuğumun davranışları şiddet halinde bana vuruyor, arkadaşlarına vuruyor, hırçın davranıyor, acı kavramını bilmiyor… Çocuklarımıza oyuncak alırken silahlardan uzak durmamız patlayıcı ile ilgili oyuncakların alınmaması, aile içerisindeki şiddet ve izlenen filmler, oyunlarının seçimlerine dikkat edilmesi gerekmektedir. Bugünün melekleri yarınlarımızın canavarları olmamalı.