Elime bir kalem verin yarınları çizeceğim

Ben küçük bir çocuğum yarınlarla güleceğim

Dünyayla barışır gibi yarınları seçeceğim

Öfkeyi nefreti yerinden sileceğim

Ne renkte bir sır var ne malda ne mülkte

Bir derdimiz var bütün dünya gaflette

Bu hiç uğruna akıyorken gözyaşım

Barışı konuşalım medeniyette birlikte

Ben bir çocuğum duymuyor mu kulağınız

Bizim işimiz oyunla savaşa varamayız

Bu işin içinde eğer bir oyun var ise

Bildiririm kendimi adaletli bir Rabbe

Benim sözüm dünyaya bir kesime değil

Benim özüm barıştır savaşa hiç aç değil

Beni tanıyanlar bilirler savaşa yoldaş değil

Ölen çocukların hesabı öyle hiç kolay değil

Ölüyorken Aylan bebek yurdumdaki sahilde

Bana yok rahatlık bu alemi seferde

İki dudak arası bir kelime yeterse

Yeter artık mümine bu eziyetler bir bitse

Ben size çocuğum diyorum aklım savaşta değil

Durdurun şu zalimleri onlar insana hak değil

Dünyayı iyilik kurtaracak inanın savaş değil

Mutlu bir dünyadan söz edersen orda çocuklar aç değil

Ben ekmek için niye uğruyorum ziyana

Ne aklımda oyun var nede uçuracak kanarya

Birisi gülecek diye insanoğluna kıyanlar

Zalimliğin ötesinde kendini oyalayanlar

Şimdi diyorum ki gelin tutun elimi

Mutlu yarınlarda bu dünyanın ilimi

Dünyayı kurtaracak tek şeyi ileteyim

İnsanlık ölmezse iyilikte büyüyeyim