İnsan bir parçada olsa hep geçmişinden izler taşıyarak yaşıyor. Eğer gerçekten mutlu olduğu anlar varsa onları hatırlamaktan vazgeçemiyor hiçbir zaman. İnsanın önüne bakması için geçmişe bakmak hep bir engel olarak görülür. Ama anılarda yaşayıp mutlu olarak yaşamanın kime ne zararı vardır ki ? Ne dünden kopabiliyor insan ne de bugünü yaşamaktan vazgeçebiliyor. Malesef hayat bize sadece yaşamayı öğretti hep daha ileriye gidebiliyoruz bu yolda, geriye adım atamayacak kadar kısa hayat. Ve eğer gerçekten geçmişte kalan güzel anıları varsa insanın geriye bakmama gibi bir durumu aklından bile geçiremiyor. Belkide içinde bulunduğu hayat eskisi kadar mutlu ve huzurlu olmadığı içindir aklının bir köşesinin geçmişte takılı kalıyor olması. Zamanı durdurup tek bir fotoğraf karesine takılıp orda kalmak ister bazen. Fotoğraftaki gibi gülmek isteyecek sanki bir daha o kadar içten kahkahaları olmayacakmış gibi. Kendi gülümsemesini bile özleyecek belki zamanla. Anılarla değildir belkide derdi. Anılarla beraber kaybolup giden mutluluğuyladır belki. Hayatında ki kocaman o boşluğu anılarla doldurmak istemesi bundandır belkide. Bazıları yarınları için hatta seneler sonrası için planlar yaparken, bir saniye sonrası için bile düşünememek ihanet değil midir akan zamana ? Acımasız diye nitelendirdiğimiz akıp giden zaman değilde belkide hayatı acımasızca yaşayan bizlerizdir. Zamanı kendi haline bıraksak belkide geri verecek bize tüm özlediğimiz anlarımızı. Biliyorum imkansız herkesin bunu isteyebileceği fakat hiç bir zaman gerçekleşmeyecek kuru bir hayalden ötesi değil bu. Anıların hatırası için derler ya bazen o hatıraları kırıp yıkmadan da düzelebilir hayatlar. Boşa yaşanmış hiçbir anı yoktur o yüzden. Hepsinin hayatımızda bıraktığı izler vardır kiminde bir yara izidir bu kiminde ise hatırladığında suratında kalan bir gülümsemeden öte geçmez. Ötesi yoksa zaten yanında taşıması uzun sürmez akar gider zamanla yerini alır başka gülüşler. Yara izleri kalır,nereye giderseniz gidin hangi zamanda olursanız olun gelir sizinle. Eskisi kadar acıtmasa bile yanınızda taşımaktan vazgeçemezsiniz. Bazen özlem olur size bazen gözyaşı bazende sadece boş ve imkansız bir hayalden öte geçemez. Anılar da geçmez yaralar geçmeden iyileşirse korkar çünkü tekrar aynı yerden canının yanmasından...