Zaman geçer vazgeçersiniz. Zaman geçer alışırsınız ve zaman geçer unutursunuz. İnsanlar unutulur geriye sadece yaşattıkları acılar ve sizin pişmanlığınız kalır. Bunların hepsi zaman içinde olur biter. Yaprak döker, bahar zamanı yeşermek için beklersiniz. Neler geçmez zaman içinde..  Yıkım zamanı olur. Yıkılırsınız. Yeşermek vaktidir. Yeşerirsiniz. Bu döngü böyle devam eder. 

Peki, neden bu hallere düşüyoruz? Biz nasıl bu hale geliyoruz?  

Güveniyoruz. Önümüze gelene güveniyoruz. Güvenin kutsallığını unutuyor, kanıyoruz. Sonra yıkım meydana geliyor, yeşermek için sıra bekliyoruz. Diyeceksiniz şimdi güvenmeden olur mu hiç ? Biliyorum olmaz. Buna çare bulsaydım bu yazıyı yazmıyor olurdum belki. İnsanları hayatımıza alırken mülakat yapamıyoruz. Birden geliyorlar onlara hayır diyemiyoruz. Gelişleri öyle normal değil. Tam ihtiyacımız oldukları sırada çıkıyorlar karşımıza. Karşı koyamıyoruz çünkü ihtiyacımız var. Böyle başlıyor işte. Kimse yok iken tek bir kişinin yanımızda olmaya çalışması ona daha çabuk güvenmemizi sağlıyor. 

İlk konuşma esnasında insanları çözemeyebiliriz. İnsan çok karmaşık bir canlı. Bir gün düşündüğüyle ikinci gün düşündüğü bir olamayabiliyor. Biz bunun kurbanı oluyoruz işte. İlk başta herkes farklıdır gözümüzde. Sonra ise o da herkesle aynıymış diyoruz. Herkes gider diye ekliyoruz ardından. 

Hep hasar alacağız gibi geliyor bana.  Tabi bunu engellemek bizim elimizde ama ne kadar engelleyebiliriz. Düşmeden takılmadan nasıl çizeriz yolumuzu? Nasıl alırız önlemlerimizi?  

Yaşamak ve yenilmek sandığımız kadar kötü bir şey değil. Evet acı çekiyoruz belki hayattan kopuyoruz. Fakat bunlar sayesinde daha sıkı basıyoruz yere. Daha yıkılmaz oluyoruz. Hayatımızdan insanlar gidebilir. Gidişleri çok ağır yıkım dolu olabilir ama onlara bir yandan teşekkür etmek gerekir . Çünkü gözünüz açıldı. Artık daha temkinlisiniz. Güçlüsünüz. Başınıza bir şeyler gelmeseydi. Tecrübe kazanamayabilirdiniz. Zaman dedim size. Zaman geçer vazgeçersiniz. Zaman geçer alışırsınız ve zaman geçer unutursunuz.  Ve şimdi yeşerme vaktidir. Gidenlerin arkasından çiçekleri ekmeli  ve önümüze bakmalı. Hayat bize her zaman bir yol gösterecek.  

Bir şeyler yaşamadan asla güçlü olamayız. Önce yenilmeliyiz. Pes etmemeliyiz. Evren güzellikler ile dolu. Keşfedecek çok şey var. Okunacak kitaplar, seyahat edilecek yerler... 

Her daim mutlu olamayız belki ama bir şeyleri yoluna sokmakta bizim elimizde. Giden gitsin sen başını kaldır bak gökyüzüne. Göğe bak. Bu güzellik her şeye bedel. Turgut Uyar oku. Cemal Süreya'nın dizelerinde kaybol. Nazım'ın mektuplarında gözyaşı dök. Gözlerini denizin büyüleyici dalgalarından ayırma. Yapılacak çok şey var. Hepsini yapacağız. Biz güçlü insanlarız. 

Zaman bizim en büyük ilacımız bunu sakın unutma. Zaman ile her şey yoluna girer. Sen değişirsin. Bir yıl önceki insanlar aynı olmadığını kendin anladığında gülümseyeceksin.  Gülümsemek güzel şey. 

Mevsimler geçecek. Yapraklar düşecek. Kar yağacak. Doğa ile beraber yeşereceksin. Bunu yapmak zorundasın. Doğa nasıl hep kış değilse sende öyle olmayacaksın. Vakit yeşerme vaktidir. Hadi ne duruyorsun ?