Açtım gözlerimi ormanın derinliklerinde,

bir ulu ağacın yanında uyandım.

Ana bildim, köklerinden beslendim.

Sığınak yaptım yapraklarını, ısındım ölmüş dallarında.

Ağlar şimdi o ağaç, yanından ayrıldığımdan bu yana.

Yol bildim patikaları, rehber edindim oğullarımı ve kızlarımı.

Önümü kesti vahşiler, çizdiler yüzümü pençeleriyle.

Serzenişt etmedim acılarıma.

Göğsümde saklı olanı silah edindim,

kalkanım oldu kafamda taşıdığım cevher.

Ben ki tanrıları olacaktım tüm canlıların,

tüm kara parçalarını baştan sona aştığımda.

Ayağım takıldı, sendeledim, düştüm toprağa.

Kayboldum şu yeryüzü denen çıkmazda.

Şimdi sende ağla halime tanrı.

Geçemedim tüm kara parçalarını.