Bir rüzgar esse hayatıma doğru ve alıp götürse özlenenleri umutları asıl olması gereken yerlere. Tek başına olmuyor bazen tek başına özlemek yetemiyor insana. Umutları dik tutamıyorum artık hayatımda. Eğilip büküldü her defasında, bakışları hep yerde sesi hep ağlamaklı. Hadi diyorum bak bu sefer öyle ayağa kalkacağız ki seninle gökyüzüne kadar değecek başımız. Bu bir sonun başlangıcı olmayacak bu bizi o umutla başladığımız yerden bizi biz olarak bıraktığımız yerden başlatacak bir başlangıç olacak. Özlenenlere kavuşmak istiyorsak kalkmalıyız ayağa kapılmalıyız rüzgara...