SORMA BİLMEZ...

Kasım mıydı aylardan bilmem yapraklar avucumdaydı işte. Serinliğin tadı damağımda... unuttum işte. 

İnsan, anlar boşsa zamanı gidicek. Doldurulmamış anlar neden yaşansın? Tamamlayamadıgın insanlar varken sen eksik kalmaktan ne anlarsın. 

Zor, kainatı yaşamak. Zor, sana mahkum özgürlüğü tanımlamak. Zor, seni sana anlatmak.

Bir kuşun altın kafese vedası bu cefâ. Yalnız ölmek hiç yaşamamak demek olsa nolur sefâ. 

Unutulmadan anlamazsın ilk kanatın hazzını, rüzgarın sıcaklığını. Sen anlamazsın mahkumun geriye son bakışını...