Kimse görmedi giderken ardından düşen yıldırımları . her adımında  beraberinde kopardıgın fırtınaları

Yarası açık bir hastayı ameliyat masasında bırakıp gitmen kadar ağırdı   acill sen aranıyordu

ağır kanamalı  bir hasta için.

Gözyaşlarım sel olmuştu    sen sonumuz yok bitti derken .ve su sel de  doğmayan cocuklarımız boğuluyordu

hayallerimizde bile ikimiz için hayaller kurardık onlarda tutunamadı umut dallarına 

kurtaramadık yetmedi suni teneffüslerde 

Gitmek sana uzaklaşmak  gibi gelsede aslında  mezar taşı soğukluğudur kalbindeki 

öldürmüşsündür  hissetiğin ne varsa içinde

ölmek yaşayanlar için korkudur hiç bir ölü artık korkmaz ölümden 

aldığın nefese  benim sana güvendiğim kadar güven  artık geri dönmeyeye yetmeyebilir  adımların   

sana ulaşmayacagını bildiğim mektuplar  yazıyorum   seninle hiç bir alakası olmayan 

postaneye götürüyorum  ve  hiç bilmedğim adreslere gönderiyorum 

birinden bir cevap  gelmeyecek biliyorum yazddığım adres  beni bıraktığın yer diye yazdığımdan 

bir tek sen biliyorsun  Ve bir bir tek benim yaşadığım yalnızlık .