Cümlenin devamı dünyaları sığdırabilecekken biz sadece birbirimizi koyduk sonumuza. Bir insanın dünyaya sırtını dönmek ne haddine. Ne haddine kaybetmekten korkmak.

   Biz sevmekten hiç korkmadık, kaybetmek bizi nasıl korkutabilir? İnsan sevdiğini nasıl kaybedebilir? Onu kalbine yazdıktan sonra, yüreğinde hissettikten sonra, hatta o yokken bile onunla konuşabidikten sonra insan sevdiğini nasıl unutabilir? 

   Biz haddimizi bilemedik belki de. Dünyaya sırtımızı dönerken düşünmedik. Korkmadık çevremizdekileri kaybetmekten. Birbirimize yetmeyi bildik belki. Hayallerimizle yetinmeyi bildik.

   Vazgeçmiyoruz. İnadına adım atmaktan. İnadına nefes almaktan. İnadına hayal kurmaktan vazgeçmiyoruz. Umutsuzluk ağaçları yeşermiş kalbimizde inatla hayallerimizi suluyoruz. Hayal kurmaktan vazgeçmiyoruz

Sonuzluğun Sonundan Sevgilerle #ANKA