Hüzünden fazla uzak kalamaz mıyız?

Biliyorum doğru değil. Ama hüzünlendiğimde hasret gideriyorum. Üzüntülerimle, kederlerimle..

Çokça unutmuşum onları, ne de çok uzaklaşmışım onlardan..

Nefes alış verişlerim derinleşiyor.. Başım öne eğiliyor, gözlerim hafif aralı. Hissediyorum acımı.

Huzur veriyor. Gözyaşlarım huzur veriyor. Kızgınlığım içimi dağlıyor. Öfkem göğsümü şişiriyor, nefes alamıyorum.

İçime girseler keşke. İçimdeki yağmurda ıslansalar. Yağmur sakinleştirir. Keşke sakinleşseler. Ben kıyamam. Kızsamda unuturum kızgınlığımı. Ben seviyorsam, severim. Kızamam ki.. Kıyamam.

Keşke girseler içime. Her gün ne çok vururdum göğsüme göğsüme. Kalbim sıkışsın, aman sertleşmesin diye. 

Ne çok uğraştım.. unutuyorum.. Belki sertleşmiştir kalbim. Dışı sert bir hurma gibi