Gerçekler mi yıktı hayallerimizi gerçekleri mi gördüğünden yaş eksik olmaz gözlerden. Büyümek... Gerçeği fark etmek midir büyümek ? Daha önce bize öğretilenler bizim bildiklerimiz neydi peki ? Büyümeden önce biliyor muyduk mutluluğu yaşamanın bu denli zor bu kadar yıkıcı sonuçlar verebileceğinden haberdar mıydık ? Belki hala daha büyüyemedik hala daha birazını bile göremedik gerçeklerin... Kıyısında oturup dinlendik sadece uzattık elimizi sonra devirdik gözlerimizi bize verilenlere bizim alabildiklerimize hayattan. Ellerimiz dolmadı içimizdeki boşluğu dolduramadı verilenler... Çok şey bekledik belki... Farkında olmadan çok şey bekliyoruz hayattan.. Birbirimize ne kadar adil davrandığımız konusunda tedirginiz ikimizde. İnsanoğluyuz hep biraz daha fazlasını istiyoruz elbet. Bir gösterip bin almak istiyoruz her defasında. Sonra verilenlerle doymuyor daha da çok istiyoruz. Halbuki düşünmüyoruz, doyumsuz olduğumuzu kabullenemiyoruz.. Sorguluyoruz gerçeği, gerçekten hakettiğimizin bununla kalabileceğini kabul etmiyoruz. Peki ya gerçekten istediğimiz hayal ettiğimizi mi almışız ondan ? Hayallerimize ulaşmanın sadece bir kısmıyla yetinebilmeyi öğretmiştir belki de kim bilir. Çabalamak, sabretmek, beklemek, daha çok istemek ve yine beklemek.. Öğreneceğimiz ve gerçekten "gerçeğiyle" bize karşılaştıranın beklemekten geçtiğini öğreneceğimiz o gün geldiğinde gerçeğe, gerçeğimize ikimizde kavuşacağız belkide...