Ve aşk şöyle başlar sözlerine: Bütün yollar kapansa bile mahşerdeki yolum  seninle unutma. 

Sensiz geçen anlar zimmetlidir kalbime orda kalacaksın döksemde gözyaşlarımı denize, unutulanların inadına geçmez dakikalar giden hayaller imkansızlıklar içerisinde bekler, silmeye yüz tutmuş belirsizlikler, olmayacak duaya açılan eller amin diyen diller  ve gelmeyecek gidenler.

Batmaya mahkum kağıttan gemiler paslanmış sevgiler tutulmayan sözler elveda denilen bir rüya gibi manasız yüzler... Şarkım çalıyor deniz sesinde ve sen yalnızlığı yazdığım dünden kalma bir gece, okuduğum kitaplar hissettiğim yürekler dökülüyor kalemimden  sana. Dilimde bilinmedik bir ağıt ,biliyorum sevmiyorsun gelmeyi. Soğuk gecelerde üşüyor bu şehir sensiz, yaprakları dökülüyor ağaçların  yalnızlıktan... Usulca okşuyor yağmur karanlık geceyi sesinin verdiği huzurla. Sabah güneşin solgun yüzüyle uyanıyorum ve aynı geceye gebe gündüzler, sığmaz oluyor dört duvar beklerken seni, gökyüzünün sinsi yansıması geliyor aklıma, sensizliğin pençesinde kalan ümitler geliyor yanıma... Sen varsın ben varım biz yokuz.