Hiç beklemediğin bir anda karşına çıkar, şaşar kalırsın. İlk gördüğünde duyguların birbirine karışır, sevinsen mi üzülsen mi bilemezsin. Yanına gitmek istersin ama kalbin kırgın olduğu için gitmeni istemiyor sana iç sesinle karşılık veriyordur. Beynin ise o an ki, o karışık duygu ile gitmeni konuşmanı bir şans daha dilemesi ister. Bir şans daha mı!  Der kalbin. Seni kıran, seni yarı yolda bırakıp giden, en mutlu günlerini zindana çeviren birine gidip tekrar yalvarmakmıdır aşk... İç sesimle saatlerce konuştuktan sonra oturdum oturduğum yerde. Gitmedim kalbim haklıydı, beni hiç olmadık zamanda umudumla, hayallerimle tek başıma bırakıp gitmişti. Gelecek bir kişi varsa oda "o" idi. İç sesimle konuşurken bir yandan da olduğum yerden uzaklaşmaya başladım durdukça eskiler aklıma geliyordu. Kalbim; yeter artık kendini yıpratmayı bırak diye haykırıyordu. Ne kadar haykırırsa haykırsın olmuyor du o kadar büyük sevdaydı ki benimkisi acılar içinde kalbimin haykırışlarıyla yaşıyordum.. Her zaman ki gibi yine biri birinden çok seviyor, sonucunda da yine çok seven çok acı çekiyordu. Hayat bu işte ne kadar çok sevsen de onu göz bebeğin olarak görsen de sonu acımasız. Sevin sevin ama kimseyi kendinizden çok sevmeyin, hayat acımasız ona göre hareket edin. Kaybedecek bir şeyiniz olmaz hep kazanan siz olursunuz,  ama o günleri yaşamayın, görmeyin!...

Mutlu yıllar geçirmeniz dileğiyle iyi günler dilerim.