Artık sesin karınca adımları.Yokluğunun var oluşu en büyük refahtır günaydınlarıma.Fısılda kulağıma.Şimdi herşey tadında mı ? Sen çocuk yaşımda ellerimden Tülaydın alınan.Kimse inanmazdı seni sevdiğime,buna sende dahilsin.Senin huzurla yaşayacağın tek coğrafyan benim,fakat sen bu topraklar da gördüğüm en büyük hainsin.Güzelleş şimdi,hakkındır.Boyat saçlarını ve sür makyajını.Gözlerin kadar temiz değil herkes,üzerler seni… Kimse umursamaz bak yaşını.Benim dünyam sensin.Ve yokla kaplı dörtte üçü.Davransan da kadın gibi kız çocuğusun halen,üstelik yaşın pek de küçük.Ben artık seni doğrudan anlatsam da dolaylı yoldan unutuyorum silüetini.Gittiğin her yer gurbetin olacak, çünkü kaybetmişsin hürriyetini.Matem yakışmaz artık,seni arada bir yad ederim.O kadar sakinim ki,nasılsın ? sorusuna ‘’Sade’’ derim.Dudaklarının içinde yıldızlar ışıldıyor,buna ütopyam da Hande denir.Ben pek resim çizemem senin gibi,zaten çizsem bile mahvederim.Şimdi tüm yorduğum şerler hayıra çıksa.Sen öğretmen bende memleket olsam ve tayinin de bana çıksa.Biliyorum,farkındayım.Biz de herşey umut olarak doğar hayal olarak ölür.Ölüyorum…yardım eder misin ? Çirkin olan herşeyi güzeller görür.Naperva bir ateş yükseliyor içimin devranın da.. Beni sensiz görenler ses ediyorlar uzaktan.Hey ! Naber ? Yangın efendisi..