Zamanın içindeki zamansız adam!

Satırlarım mürekkep kokmaz

Senden sonra hep yalnızlık kokar.

Sustur akreple yelkovanı

Urgan olup boğmasın anılara

Özlemlerimin dili yok

Kelimelerim, güçsüz bedenimin miğferi

Hercai avuntular bundan sonra ısıtmaz bizi

Çığlık çığlığa martılar

Mühür olup vazgeçmemi fısıldar

Yokluğunu kabullenmek delilik

Nasıl yok sayarım sevdiğim sakallarını

Bilmem de nasıl yaşanır hiç var olmamışcasına 

Varlığını öğrettiğin gibi yokluğunu da öğret bana