İnsan bazen yaralarını unutmak istiyor, yara almış olduğudan çok hatta, yaralayanın kim olduğunu.Her şey normale dönsün diye, onu her gördüğünde yarası kanamasın diye, yaralayanı sindirebilsin diye... Bazen yaradan çok yaralayan can yakar ya öyle bir şey işte.  Kimin açtığını unutup tekrar güvenebilmek için. İnsan var ya en çok yine kendisi için unutuyor. Doğru olan bu değil belki silmeyi de bilmeliyiz ama her zaman bu kişi komşu kadın Hayriye olmuyor ki. İnsana yarayı açan yaradan daha yakın oluyor bazen en çok da o zaman unutmak istiyor. Çünkü biliyor acılar yenilenir illa yenilenir ama affederse geçer yoksa o yarayla ölür, (içinde ona karşı kendinden bile utandığı o duyguyla)öldürmeyecek acı olsada onunla ölür. İnsan en çok yaşamak için unutmak istiyor. Tutunabilmek için demir parmaklıklarına , daha önce parmaklarını hiç kesmemişcesine sarılabilmek için.