Seni o kadar çok sevdim ki sanırım aklımı yitirmeme sebep oldu bu, sana olan öfkem içimde ki iyiliği yok etti kötü biri oldum. Çok istedim beni sevmeni, hayatım boyunca sadece senin tarafından cok sevilmek istedim. Hiç iltifat etmediğin gözlerime senin ilgini daha çok ceksın diye sürmeler sürdüm, dudaklarımı gerçekten hissederek öpersin diye ruj sürmeyi bıraktım. Kendini öğretmenine, ailesine beğendirmeye çalışan çocuklar gibi hep beni sev beni beğen diye uğraştım. Senden sevgi gormedikce babana kızdım annene kızdım evinde görmediği biseyi bu adam bana nasıl verebilir diye,seni iyileştirmek istedim kalbine merhem olmak yaralarını sarmak. Bana olan sevginin kotası 1 ay değil de bir ömür olsun istedim, sığındığın limanın değil de ana ocağın olmak istedim. Olmadı, pes ediyorum ben artık. Bir kere olsun bana aşkla bakmayan gözlerine,bir daha tutamayacağım ellerine,sakal kokuna veda ediyorum. Allah beni neyle sınadı bilmiyorum,canımı bu kadar yakman neyin günahının bedeli bilmiyorum. Dayanamıyorum ben artık bu acıya bu sancıya dayanamıyorum, kabimi çekip çıkaramadıkça aklımı yitiriyorum. Sana veda ediyorum... Ilk aşkıma, ilk opucugume, sevdama, bitmek bilmeyen gönül ağrıma veda ediyorum. Beni biraz sevseydin, herkese verdiğin merhametin biraz bana dokunsaydı ben böyle bir insan olmayacaktım belki de. Eserin karşında çaresizce çırpınıyor artık.