Bir kahvenin verdiği huzur herkese nasib olmaz. Bir çok seven bilir o huzuru, bir de çok kaybeden. İnsan sevince kahvesine anlatıyor aşkını. Kaybedince ise bir yudum kahveyle ısıtıyor kalbini...

Kaybettiğim neyim varsa kahvem kadar sevmiştim hepsini. Bir kazandıklarıma içtim bir de kaybettiklerime. Şimdilerde bırakamıyorum şu meneti elimden. Bir zamanlar gelişini kutladıklarımın, şimdilerde arkasından kadeh kaldırıyorum gidişine. Derler ya "Çok sevme, kaybedersin" diye. Sevdiğimizden mi gitti bu kadar insan hayatımızdan? Yanlış yaptık be kalbim. Bir biz kaldık gidemeyen.

Bir yazı okumuştum "İsmini andığında hâlâ için titriyorsa, yaşanmamışlıklar vardır bir gün yaşanacak olan" diyordu. Bu söze göre kaybettiğim herkes bir gün geri dönecek. Titretiyor içimi tüm isimler. Kimisi sevgiden, kimisi nefretten. Çok içiyorum şu aralar. İçiyorum dediysem yanlış anlamayın. Temiz insanım. Ben içkiyi değil, kahve kaldırırım şerefinize. Bu gece bir farklılık yapalım değil ...ŞEREFSİZLİĞİNİZENE İÇELİM...