Uyandım..

Pencereye koştum.

Kimse yoktu görünürde. Ürperdi içim.

Nefes aldım derince. Derince çektim içime o mis havayı. Misti ama soğuktu, üşüdüm.

Kalın bir şeyler giydim üzerime ve hesapsızca sokağa attım kendimi.

Adımlarım özgürce ilerliyordu. Ne 'dur' dedim kendime ne de 'git'...

Sadece yürüdüm.

Yeni aydınlanıyordu gün. Güneş henüz 'merhaba' diyordu şehre, sıcaklığını henüz paylaşıyordu.

Uzunca bir yol aldım.

Sonra farkettim ve döndüm geriye.

Ne yapmaktı amacım ? Kime ya da neye idi isyanım ?

Bunu ben de anlayamadım.

Bozgununa uğramştı aklım soruların.

Benim de bilmediğim bir isyana mı hazırlanıyordu kalbim ?

Ya da böyle bir isyanın komutanı mıydı aklım ?

Tek bildiğim şu ki: Ben şuan her halimden daha kararsızım.

-----

Bir şarkı tavsiyesinde bulunmak istiyorum. Grubun adı ''Model''. ''Model-Buzdan Şato''

ve

Bir de kitap tavsiyesi... Phil Mollon-Freud ve Sahte Anı Sendromu. Everest Yayınlarından.

Ben ürperdim okurken. Bu da mı olmuş dedim. Bi göz atın isterseniz.