Herkes bir şeyler barındırır yüreğinde. Onları saklar ta içinde.

Ya da saklayamaz söyleyiverir birilerine.

Sır'dır onun adı.

Kutsaldır saklamak o 'sır' rı.

Ne yeminler edilir ne sözler verilir onun adına.

Hatta bazen canın pahasına yeminler edersin.

Bir sırrı saklamaktır çünkü görevin.

Kutsaldır bu görev. Yaratıcının adına yeminler edilmiştir bir kere, bu yüzden kutsaldır onu taşımak, saklamak. Ve ağırdır sorumluluğu. Hiç bir zaman almaman gerek kuşkuyu. Dilinin ucuna gelmemeli o hiç. Hep içinde, derinlerde saklamalısın. Hatta belki sen bile unutmalısın.

Islanmalı o bakla ağzında. Hatta ne işi var ki o baklanın ağzında ?

Neyse...

Geldiyse eğer ağzına o bakla, yutuver hemen. Kanınla karışsın, canınla canlansın.

Farzet, o canın senin. Hani hep koruduğun, acıtmadığın...

Ve farzet ki, bu kutsal görev senin adın.. Sarıp sarmala onu, sakın leke düşürmeyesin adına. Ve bu kutsallığın değerini, hakikatini içinde yaşa.

Ne mutlu sana!

Çünkü; herkes nasiplenemez hayatın bu anlamlı payıyla...