Dünyaya merhaba dediğimiz ve etrafımızdaki olan bitenleri algılamaya başladığımızda hep bir keşkeler ve geç kalınmışlıklarla karşı karşıya geliriz. Doğarız, büyürüz, boylu boyunca hayallere bürünürüz. O hayaller bizi uçsuz bucaksız yerlere götürür ...uzanıverir okyanus sonu gibi mavi derinliklere vede orada kaybolur....Artık keşkeler demeye başlarız ama farkında değilizdir  henüz çoçuguzdur bizi bu hayallerin nereye bizi götürereceğinin farkında değilizdir.

Hani okyanus ötesinde bir ışık saçar ya önce kızıl bir güneş , işte öyle bizim güneşimizde yeni doğmuştur.Sonra yükseldikçe saran ve ısıtan güneş.Birde bakmışızdır ki ömrümüz ortalamış kurduğumuz hayallerimiz değişmeye başlamış içine yalan dolan karışmış artık daha olgun düşünmeye başlamışız ama bir seyleride kaçırmaya başlamısız.Kızarız artık büyümüşüzdür artık kızmalar keşkelerimiz çoğalmaya başlamıs artık sorumluluk anlayışı bize tamamen içine hapsetmiş keşke hiç büyümeseydik demeye baslamışız...

Artık bu hayat bizim üniversitemizdir bu hayatta başarılı olup olmamak, keşkelerin bizim elimizde olduğunun farkında oluruz...keşkelere üniversite sınavı kazandıktan sonra kazandığımız okula giderek istediğim gibi olmadı keşke başka bölüm okusaydım diyerek kendi kendimize mırıldamaya başlarız.Artık zorda olsa bir iş tutmuş oluruz , artık evlenme zamanıdır evleniriz bir bakarız sorumluluk arttı keşke evlenmeseydim diyerek keşkelerimizi yenileriz.Hep bir keşke vardır, isteyerek yada istemeyerek...

Belkiler ,keşkeler ,geç kalınmışlıklar,hayatın bize sundukları,bizim kaçırdıklarımız yada arkasından koşarken kaçırdıklarımız ,son kez yapmak istediklerimiz saymakla bitmez.

Birini severiz belki delice belki seni seviyorum diyemeyiz,ama bilemeyiz ki duygularını belkilerle yaşamaktansa sonuca gitmek onu kaybetmekten daha iyi olucaktır.Keşke dememek için hemen ilk adımı atmamızın gerektiğini biliriz yada bilmek istemiyiz.

Hep geç kalırız hep bir şeylerin peşinden koşarız,trafikte boğuşuruz saat çalmaz işe geç kalırız,son tren son otobüsde kaçar,bu son şansımdı oda olmadı deriz,bunlarla mücade ederken birde bakmısız ki evliliğe bile geç kalmışız ,belki mutluluğa geç kalmışızdır.

Şimdi yeni keşkelerimizde olacaktır, zamanı çok iyi kullanarak bu sorunu aşmak durumundayız yoksa, yapacağımız seçim, şimdiden tartışmalı bir hal almaya başlayacaktır.Kendimizi sorgulayıp neden sonunu getirmediğimizi kendimizle tartışabiliriz.

Bunları dememek için doğru yada yanlış fikir vermeden  mutlu olacağımıza inanıyorsak eğer, şimdi yapalım bunları. Geç kalınmışlık bize göre değilse çalalım hemen kapısını hemde hemen yarın .Çünkü geç kaldığımızı anladığımız an her şey için çok geçtir…