Dostlarından belli eder aslında insan kendini.Sen nasıl isen çevrende öyledir büyük ihtimal.İnsan neyse onu çeker misali.Tabii zaman zaman yanıltsada insanoğlu.yüreği genelde bulur etrafındaki benzerleri.Sen ne isen onunla karşılasırsın demiştir Mevlana.Çevrendekiler senin aynan,yansımandır demeye getirmiştir sözü.Kuantum ve diğer tüm düşünce öğretileri buna benzer şeyler sözeder.Benzer benzeri çeker.

Aslında aşk dediğimiz şey bunun ta kendisidir belkide.Birine bakar vurulursunuz gözlerine.Tutuklu kaldığınız o yeşilimsi renk değilir aslında onun çok ardındaki bişeydir.Boyu,posu,işi,gücü,kendisi bile değildir belkide ondan öte bir yansımadır…

Kimsenin göremediği bir mana çıkarmaktır sevgilinin gözlerinde.Ve bunu zaten sadece Aşık insan fark eder..Çünkü herkesin baktığı gözle bakmıyor,tenini değil ruhunu göruyordur.Hani bir söz vardır ya.’’gören gözle bakan göz bir olur mu’’İşte Aşk maşukuna gören gözle bakabilmektir.gözleri asla dese dahi ardındaki belki manasının peşinden koşmaktır…

Tüm dünya ayrı dünyalarda olduğunuzu söylese dahi.ve asla olmayacağını,boşuna savaştığınızı..Herşeye rağmen aklınızda onu hep sizle aynı çercevede hayal edebilmektir aşk.

Vazgeçmemek,beklemek,onu kirletmemektir aşk.Beşerilikten uzaklaşıp ilahi yansımayı fark edebilmektir.

Aşık’ın Maşuku olabilmek,Mevlananın şemsi olabilmektir AŞK. Ondan önce ham olmak onunla pişip yine onunla yanmaktır…Ve AŞK asla pişman olmamaktır…………