Kayıplarımıza rağmen hayata tutunmasını bilmemiz gerekiyor. Çünkü ne kadar kaybedersek kaybedelim, ayakta duramazsak kendimizi bile kaybederiz. Hayat bizden ne kadar alırsa alsın, biz onun karşısında dimdik durmalıyız. Yoksa bizleri de harcarlar.

Gözlerinizin önünde kaybettikleriniz, sizin için aslında kayıp değil bir kazançtır. Çünkü arkanız dönük kaybederseniz, hatanızı bilmez ve sürekli kaybetmeye devam edersiniz.. Günümüzde bu yanlışı yapan sayısı yarı yarıya olsa da bunu daha da azaltmak gerekmektedir. Çünkü sürekli kaybedenlerin bir zaman sonra kaybedecek hiç bir şeyi kalmıyor ve bu kezde kazananların kaybetmesine neden oluyorlar.

Kendimizi kaybetmekten ve kaybedecek bir şeyi olmayanlardan korumalıyız. Eğer koruyamazsak bir zaman sonra bizler de onlar gibi olacağız. Hayatın acı tekmeleri bazı insanları öyle vurmuştur ki onlar artık uyuşmuş ve hissetmez olmuşlardır. Nasıl ki bir yerinize darbe alınca acır, işte ilk kaybedenler de böyledir. Ancak zamanla uyuşan kalpler yüzünden kayıpların ve kaybedenlerin sayısı artışa meyilli ancak şu an eşit konumdadırlar. Kendini uyuşmuş kalplerden koruyan insan, başarılı ve mutlu insandır. Ki bu eşine az rastlanır bir durumdur..

Gününüz hayırlı, hayatınız her daim neşeli olması dileği ile..

Saygılarımla...