Ateş düştüğü yeri yakar misali annem,

15 dk önce 1 yılı geride bıraktım gidişinin ardından...

Daha dün gibi bazı şeyler. Acın da öyle...Sanki hiç gitmemiş gibisin evimden,

Yine hastasın ve diğer odada uyuyorsun.

Ve yine şekerin düşecek gece vakti,

ya da sabaha karşı, adımı haykıracaksın.

Düşümden korku içinde fırlayıp, sana kızacağım belki ta içimden.

Bu kadar özleyeceğim aklıma bile gelmiyecek.

Hastanede geçirdiğim anlar yoracak ruhumu,

hayatı kaçırdığıma kızacağım.

Sensiz hayatın tadının zaten eksik olacağı aklıma gelmeyecek...

Geçiyor ya zaman ama neler alarak, neler katarak, nasıl ağlatarak aslında.

Tekme tokat dalarcasına vurarak...

Canım acıyor mu? Artık acıyı bile hissedmiyorum sanki.

Dondum belki de...

Belkide alıştım güçlü maskesi takmaya; hiçbişey yokmuş gibi davranmaya.

Sıgınmaktan vazgeçtim

Başımı koyup hıçkırarak ağlayacak bir omuz bulma umuduma.

Tek sen olmadın ki giden hayatımdan.

Neleri,kimleri sildirttin,giderken bi bilsen.

Benden çok güvendiğin bana ihanet ettim defalarca belki de.

Sanki dün konuştuk hayata dair seninle, dün anlatıyordum aşık olduğum o çocuğu.

Ayaklarını üst üste atıp kahve içişin, gülüşün dün değil miydi?

Rüyalarıma bile gelmiyorsun sanki.

Çok mu dargınsın bana? Hiç mi özlemedin ki?

Ben hala kokunu unutmamışken, söyleyemediğim cümleleri içimde biriktirmişken...

Oluru yok mu?

Sarılamaz mıyım bir kere?

Boşver saçmalamaya başladım yine...

Sen rahat uyu yeter yattığın yerde...