En çok sevdiğim; her gün dinlediğim bir şarkıdır yonca bahçesi. Işık tutar sanki ruhuma... "Umutsuz olma, gül, sevmeye, hayata inanmaya devam et" der adeta...

Çocukluğum gelir gözlerimin önüne; canım yanar. Özlem hissederim geçmişe. Ama huzurlu olurum bu şarkıyı her dinleyişimde...

Şarkıdaki kadar kolay olmadı çocukluğum. Bende derin izler bıraktı. Çünkü güçlü durmak zorunda olup hayata savaşarak başlamak zorunda olanlardandım. Şarkının aksine benden büyük yüklerle büyümek zorunda olanlardan...

Hala anlam veremediğim siyasi kavgalarda da buldum kendimi, silahların ortasında da... Hayal meyal hatırladığım ama tamamen silemediğim....

Bir zelzelede tüm hayatım tepetaklak da oldu. En yakınlarımın aslında en uzak olduğunu da öğrendim büyürken...

Büyüdükçe kendime duvarlar ördüm. O kadar yoruldum ki bazen durmadım yürüdüm...

Olmadık insanlar için yıktım duvarlarımı, onlar da darmadağın edip, kanattılar yaralarımı, büyüttüler beniii, yordular, acıttılar, zorlaştırdılar herşeyi... Ama yılmak yerine küllerimden doğmaya, inatlaşmaya başladım hayatla...

Sen zorlaştırdıkça, ben daha güçlü duracağım diye çığlık attım dünyaya.Kimse duymasa da her zerrem hissetti bunu... Yüreğim çığlıklar attı ta içinden....

Ama küsmedim asla. Umutsuz insan bitmiş insandır çünkü; öğrenmiştim.. Nefes aldığımız sürece, kalbimiz attığı sürece uçurumun kenarında da olsak bir başka yol var. Bir umut,bir ışık...

Umutsuzluğa kapılan insanları hiç anlamadı yüreğim zaten. Ellerine, ayaklarına, gözlerine, kalplerine rağmen şansız hissedenleri kavrayamadı aklım... Acıdım sadece...

Yine her şey yolunda gitmiyor belki. Hayat üstüme gelip kanatmaya uğraşıyor yüreğimi, ama ben ondan daha güçlüyüm biliyorum... Çünkü yarına, yarının getireceklerine inanıyorum... Her gecenin, karanlığın ardından doğan o güzel güneşe şahidim çünkü...

Gökyüzüne inanıyorum. Yüreğime inanıyorum.

Umudumu yitirmeden bekliyorum.

Ne diyor şarkı:

"Ben küsmem hayata başkaları küsüyorsa,

Bir gün ışıklar bana da yanacak nasıl olsa".

SEDA DİLEN 21/01/2012  SAAT:15:20