Yaz geldi,geçti , ama eksik sanki. Henüz içim ısınmadı mesela. Kıpırdamaya başlamadı yüreğim, Çiçekler açmadı ruhumun derinliklerinde, güneş  gözlerimden öteye geçemedi henüz…

O kadar çok eksik ki;

Ben bende eksiğim mesela. Eski bakışlarım yok ,eski gülüşlerim ,eskiye ait bir çok şey ,beni  terkedeli  çok olmuş.

Ya yaşadıklarım bu hale getirdi beni, Yada büyüyen ruhum..

Hasar  bıraktı belki büyümek dediğimiz; milyonlarca yalanın olduğunu, hiç birşeyin çocukluğumdaki masallara benzemediğini,benzemiyeceğini,öğretti en yakınımdakiler  dahi, bencillikleriyle.

Renkler eskisi gibi canlı değil ya şimdi, hiçbir meyvede yok çocukluğumun kokusu. Ve şimdi hiçbir komşumu tanımayışım.

Hiç kimseye güvenemiyor, herkesten   herşeyde  art niyet arıyorum elimde olmadan.

Çocukluğumdaki piknikler geçiyor bazen gözlerimden. Alması o zamanlar lüks olan muzun şimdiki  kokusuzluğu…Ağladığımda sığındığım anne kucağım….

Akşam ezanında evde ol diyen  babaannemin üzerimde yarattığı korkuya rağmen güvenli olan sokaklardan, oyundan kopup gidemediğim,o tatlı anlar…Ve şimdi güneş tepedeyken bile ne kadar tedirgin olabildiğim.

Eti puf,eti cin ve cino gibi asla aynı tadı alamıyacağım çocukluk tadlarım.

Bakkal amcalarımız,emanet edildiğimiz komşu teyzelerimiz………….

Ne çok şey geride duruyor temiz ve saf bir şekilde ve şu ana bakıyorum ,ve bugünden yola çıkarsk geleceğe bakıyorum…

Ne çok yalan söylendiğini farkediyor  melek ve şeytan arasında sıkışmış ruhum…

Hayatın her attığı kazıkta nasılda aldığımızı saflığımızı….

Kendimi ne çok özlediğimi………….

Ne çok yalan,riya duyarak,görerek, büyüdüğümü…