Bizim gibi insanlar
Bizim gibi insanlar derken var olduklarını düşündüğüm bana benzeyen bir kaç özel yaratık. Ne kadar istediğimiz meçhul ama geldik bir kere bu hayata, büyüdük ve büyümeye devam ediyoruz. Bazen sarsılıyo [...]
Bizim gibi insanlar derken var olduklarını düşündüğüm bana benzeyen bir kaç özel yaratık. Ne kadar istediğimiz meçhul ama geldik bir kere bu hayata, büyüdük ve büyümeye devam ediyoruz. Bazen sarsılıyo [...]
İnsanlar ikiye ayrılırlar ama siyahlar ve beyazlar olarak değil,yöneticiler ve halk olarak değil,zenginler ve fakirler olarak değil iki ayrı ırka ya da iki ayrı dile değil.İnsanlar aykırı ruhlular v [...]
Bir dünya istiyorumHerkesin güldüğüKimsenin üzülmediğiHayvanların bile mutlu olduğuBir dünya istiyorumYetimin horlanmadığıZayıfın ezilmediğiHakkın yenilmediğiBir dünya istiyorumHuzur evlerinin olmadığ [...]
Yaşlı semtler geçiyor tren pencerelerinden. Ağarmış çamaşırlar, solmuş hayatlar iplerde... Sanki kimsenin son durağı değil Sanki kimse yaşamış değil şimdiye kadar. Fabrikalar düdüksüz. Sokaklar köpeks [...]
İnsanlar hep aynı oyunları, merhametsizlikleri, gururszulukları, mutsuzlukları, yalanları, sevgileri, aşkları herşeyleri aynı yalandan ibaret. Gülmeleri sahte insanların hepsi sahte ağlamaktan utanırl [...]
Kuşluk vakti kararsız gri bir gökyüzünün rengi gibi alaca hayatlarımız. Bir çocuk masumiyetiyle çizerken resmimizi kaybettiğimiz en canlı, göz alıcı renkleri arıyor gibiyiz. Renk körü müydük doğuştan [...]
Merhaba aziz dostum.Bugün nasılsın ? Nicedir aralamaz oldum sayfalarını.Dokunmaz oldum satırlarına.Kızgın mısın bana ? Ama iyi görünüyorsun, biraz sararmış gibisin.Ben mi ? Ben iyiyim bilirsin benim e [...]
Be… kendinden önceki harfin ağırlığıyla satıra uzanmış, mütevaziliğine halel gelmesin diye noktasını atına almış, be diye çağrılmış… Hiç unutmamış! Alfabe nasıl kendinden öncekiyle başlamışsa kâinat d [...]
Doymak bilmedim bir türlü her şeyin daha fazlasını istedim. Neden? Elimdekilerle yetinmememin nedeni neydi? İlk önce yazdım, sonra daha iyi yazmayı istedim. İçimdekileri kağıtlara gerçekten dökebilmey [...]
Zamanında bir bebekken, etrafımdaki yetişkinler, kalplerindeki çatlaklardan sızanlarla boyamışlar benim tabula rasa’mı (boş levhamı). Kim bilir onlarınkini kim çatlattı? Levhayı boş sanmışlar ama kend [...]